Da li je nikab farz (obaveza) obzirom da ga pojedini fakihi naređuju, dokazujući se hadisom od Aiše, r.a., u kom ona kaže da je pokrivala lice na hadžu dok bi prošla karavana?
Odjeća koju šerijat zahtijeva od žene muslimanke je bilo koja odjeća koja ne opisuje obrise tijela i pokriva kompletno tijelo osim lica i šaka. Također nema smetnje da žena oblači odjeću različitih boja, uz uslov da ne privlači pažnju ili izaziva smutnju. Ako su ispunjeni ovi uslovi kod bilo koje vrste odjeće, ženi muslimanki je dozvoljeno da je obuče i izlazi sa njom u javnost.
Što se tiče nikaba, kojim će žena pokriti lice, i rukavica kojim će pokriti šake, džumhur (većina) uleme ummeta to smatra neobaveznim, te smatra da je ženi dozvoljeno da otkrije lice i šake, rukovodeći se riječima Uzvišenog Allaha: „…i neka ne dozvole da se od ukrasa njihovih vidi išta osim onog što je i onako spoljašnje.“ (en-Nur, 31). Većina uleme od ashaba i generacija nakon njih za „ono što je i onako spoljašnje“ kažu da je to lice i šake. To se prenosi od ibn Abbasa, Enesa i Aiše, r.a., isto tako dokazujući se riječima Uzvišenog u istom ajetu: „i neka vela svoja spuste na grudi svoje“. U ajetu se pominje „himar“, a to je marama kojom se pokriva glava, i „džujub“, tj., otvor (dekolte) na grudima od ogrtača, košulje i slično. Zato Allah Uzvišeni naređuje ženi muslimanki da himarom (maramom) pokrije grudi tj., dekolte. Ako bi pokrivanje lica bilo obavezno, ajet bi to jasno naredio. (Kao što je u ajetu o abdestu, jasno naređeno pranje lica, i time pominjanje obaveznog nije izostaloprim.prev.)
Što se tiče plemenitog sunneta: od Aiše, r.a., se prenosi da je Esma bint Ebu Bekr, r.a., ušla kod Poslanika, s.a.v.s., a na njoj je bila tanka odjeća pa se Allahov Poslanik, s.a.v.s., okrenuo od nje i rekao: – O Esma, kada žena dobije mjesečno pranje, nije dozvoljeno da se od nje vidi osim ovog i ovog – pokazao je na lice i šake.“ (bilježi ga Ebu Davud) Postoje i drugi jasni dokazi koji ne naređuju pokrivanje lica i ruku.
Pojedini šerijatski pravnici smatraju da je žena obavezna pokriti lice, dokazujući to hadisom kog bilježe Ahmed, ebu Davud i ibn Madžeh, od Aiše, r.a., koja je rekla: „Jahači su prolazili pored nas a mi smo bile sa Allahovim Poslanikom u ihramu, pa kada bi bili pored nas, mi bi džilbab sa glave glave spustile na lica, a kada bi prošli, otkrile bi lica.“ Ovim hadisom se ne može dokazati obaveznost pokrivanja lica žene, jer se postupak ashaba ne uzima argumentom obaveznosti djela. Također, postoji mogućnost da se ovaj postupak odnosio samo na majke pravovjernih (supruge Poslanika, s.a.v.s.) , kao što se samo na njih odnosio propis o zabrani braka nakon smrti Allahova Poslanika, s.a.v.s.
U ilmul-usulu postoji princip koji kaže: „Kada se dese pojedinačni slučajevi, koji se graniče u različite mogućnosti, a prekrije ih veo sažetka, otpada mogućnost dokazivanja njima“. (Tj., dese se slučajevi koji se mogu različito tumačiti i koji se mogu odnositi samo na određenu grupu ljudi, onda se oni ne mogu učiniti obaveznim najširoj zajednici. Prim.Prev.)
Bilježi imam Buhari u Sahihu od ibn Omera, .r.a., da je Allahov Poslanik, s.a.v.s., rekao: „Žena u ihramu neće nositi nikab niti oblačiti rukavice.“ U ovom je dokaz da lice i šake slobodne žene nisu avret. Kako se uopšte može smatrati da su lice i šake avret, ako je sva ulema ummeta saglasna da ih je obaveza otkriti u namazu kao i u ihramu? Svakom je poznato da je nemoguće da šerijat dozvoli otkrivanje avreta u namazu i obaveže žene da otkrivaju avret u ihramu. Zabranjene stvari u ihramu su u suštini dozvoljene, kao što je oblačenje šivene odjeće, upotreba mirisa, lov, i sl. U stvarima zabranjenim u stanju ihrama ne postoji ništa što je bilo vadžib prije stupanja u ihram, a zatim zabranjeno ihramom.
Rezimirajući, tvrdimo da pokrivanje lica i šaka nije obaveza žene muslimanke, već prema šerijatu spada u (mubah) dozvoljena djela. Ako žena pokrije lice i šake to je šerijatom dozvoljeno, a ako se zadovolji šerijatskim hidžabom, bez pokrivanja lica i šaka, izvršila je ono što je njena obaveza.
A Allah je Najuzvišeniji i On najbolje zna!
Dr. Ali Džum'a, vrhovni muftija Egipta
S arapskog
Enis Burdžović